Fotobewerking

Geplaatst op

‘De Zweedse fotograaf Paul Hansen,winnaar van de World Press Photo dit jaar, wordt ervan beschuldigd dat zijn foto van een begrafenis in Gaza uit een samengesteld beeld zou bestaan.’

Dit bericht las ik vandaag. Interessant, omdat ik voor het blad MAW de World Press Photo-directeur Michiel Munneke heb geïnterviewd. Ik stelde hem daarin de vraag wat hij van fotomanipulatie vond. Hij zei toen het volgende:

“Fotobewerking is er altijd geweest en binnen de journalistieke context is er niets veranderd. Het komt erop neer dat je inhoudelijk aan een beeld niks mag veranderen. Maar dat is ook een kwestie van interpretatie. Het is moeilijk om daar strikte afspraken over te maken en die zijn er ook niet. Wat ik in de hele discussie interessant vind, is dat we één vorm van fotomanipulatie juist heel makkelijk accepteren. En zelfs waarderen. Dat is namelijk het omzetten van kleurbeeld naar zwart-wit. Mensen ervaren zwart-witbeelden als authentiek, als wáár. Maar er is geen grotere manipulatie denkbaar dan zwart-wit. Niemand ziet de wereld zwart-wit. Kennelijk heeft iedereen deze manipulatie geaccepteerd. Maar als je in een kleurenfoto meer contrast aanbrengt om het geheel wat dramatischer te maken, dan wordt dat – afhankelijk van de mate waarin je dat doet – onderwerp van discussie.”

Nu – in het licht van de ophef rondom de winnaar van 2013, ben ik benieuwd naar het standpunt van Munneke. Hansen, de fotograaf, wordt verweten de zaak te hebben belazerd en drie beelden over elkaar gemonteerd te hebben. Vooralsnog vertrouwt Munneke de fotograaf. Wel laat World Press Photo onderzoek naar de foto doen.