Slobbertrui

Geplaatst op

Wat een feest als je op een receptie staat en iedereen heeft het over taal.

Tenminste, als je een taalnerd bent. Nu moet ik zeggen dat ik mezelf niet direct zo zie, ondanks mijn studie Nederlands. Maar met allemaal taalnerds om me heen, komt blijkbaar mijn eigen taalnerderigheid (is dit een woord?) vanzelf naar boven. Dus voor ik het weet heb ik talloze geanimeerde gesprekken over laaggeletterdheid. Over helder schrijven. Over de problemen met tekststructuren. Werkwoorden. Zinslengte. Interpunctie. En het ergste is: ik vind het nog leuk ook!

Zo raak ik ook verzeild in een gesprek met een echte Amerikaanse oldtimer over readability en illiteracy. Deze man, William H. DuBay (Amerikanen hebben een gekke voorliefde voor een tussenletter in hun naam) is al dertig jaar bezig met heldere taal.

En hij heeft een missie. Ook al is hij gepensioneerd en woont hij het ene half jaar in een schilderachtig huisje aan het water bij Seattle (waarbij hij me maar meteen uitnodigde om langs te komen) en het andere half jaar in Hong Kong.

William H. Dubay wil het volk verheffen. En als hij dan toch bezig is, dan ook maar meteen de sociale en politieke situatie in Amerika verbeteren. Want, zo zegt hij, de acties van de Tea Party die hebben geleid tot de huidige melt down van de Amerikaanse overheid zijn nazipraktijken. Híj daarentegen is een echte socialist. Die haarscherp ziet dat het volk ongeletterd wordt gehouden om goedkope arbeidskrachten te houden. Laaggeletterdheid is daardoor niet een probleem van het onderwijs, maar van het Ministerie van Economische Zaken.

De enige andere Nederlandse aanwezige op dit congres komt voorzichtig bij me informeren (in het Nederlands uiteraard) of ze me moet redden van deze socialistische Amerikaan. Maar ik vermaak me opperbest. Afgezien dat William H, Dubay een tikkeltje doordraaft en af en toe wat eten op mijn blouse spuugt, is hij uitermate vriendelijk.

Vriendelijk. Dat is wel het kernwoord. Al deze mensen die met taal bezig zijn, zijn vriendelijk. Ze hebben het beste met de wereld voor. Met de ongeletterde medemens. Het is dat geitenwollensokken zelfs bij de sociale medemens uit is, maar anders zouden er een heleboel paren in één ruimte te vinden zijn op de 35e verdieping van het Coast Plaza Hotel in Vancouver.

Voor mijn vertrek had ik een net pak in mijn koffer gestopt. Om aan te doen tijdens mijn workshop.

Misschien is een spijkerbroek en een slobbertrui een beter idee.